Details van het vissen op forel in de winter op spinning

Ik zal geen grote ontdekking doen als ik zeg dat forel een zeer grillige en kieskeurige vis is. Daarom is dit vissen altijd interessant en onvoorspelbaar. Afhankelijk van het seizoen verandert het gedrag van de forel. De beste tijd om op forel te vissen is in de herfst. Het water koelt af, de forel wordt actief en begint te vangen op vele soorten aas. Waarmee je forel vangt is de persoonlijke voorkeur van elke visser. Grote populariteit genieten micro-jigglers, rubber en wobblers. Maar dit geldt voor het herfstseizoen, wanneer de vis actief is en snel rond het reservoir beweegt op zoek naar een mogelijk eetbaar voorwerp. Maar in de winter verandert de situatie drastisch. Je moet je hoofd flink breken om de stekelvaraan tot een knabbel te verleiden. Wat de eigenaardigheden van het vissen in de winter zijn, zul je nu leren.

Inhoudsopgave

Watertemperatuur als determinant van visactiviteit

Het eerste waar je op moet letten is de temperatuur van het water en de omgeving. Forel is weliswaar een koudeminnende vis, maar hier in ijskoud water verandert zijn gedrag sterk. Hij wordt amorf en onverschilliger tegenover aas, beweegt minder. Zelfs de launching fish is ongeveer een uur actief, en na het verstrijken van deze tijd moet hij worden "overgehaald". Het is een feit dat in de natuurlijke omgeving waar forel leeft, het water niet zo ijzig is als in de winter. Daarom is het heel begrijpelijk dat met de daling van de watertemperatuur de activiteit van de vissen afneemt. "Konopataya" voelt zich prettig in water met een temperatuur van 13-15 °C, maar in de winter daalt de temperatuur tot 6-8 °C. Elke beweging brengt een groot verlies van kostbare energie met zich mee, dus de forel kijkt lang naar het voorwerp waarop hij jaagt om er zeker van te zijn dat het eetbaar is, en valt dan pas aan.

Beginnende forel kan worden gevangen in de bovenste waterlagen op bijna alle soorten aas. Vaak zijn er in de winter zulke gevallen waarbij vissen in de eerste minuten na het te water laten worden gevangen op oppervlakteaas. Het feit is dat nu het waterlichaam niet bekend is voor haar, ze snel beweegt en elke hoek verkent. Op al het andere wordt de vis hongerig losgelaten, daarom is hij zo actief en vangt hij op alle soorten aas. Wanneer "konopataya" echter gewend raakt aan een nieuwe plek, en dat gebeurt vrij snel, wordt ze selectiever, haar activiteit neemt af, de vis zinkt naar de horizon. En dan begint een zorgvuldige en lange selectie van het type aas en de juiste presentatie. Het belangrijkste is om de juiste kleur en het juiste voer te kiezen.

Het meest relevante type aas voor het vissen in koud water

Meestal, als we het hebben over het te water laten van actieve vis, begin ik in een snel tempo te vissen met micro jerkbaits van 3 gram.

Ik kies de meest actieve micro jerkbaits uit mijn arsenaal. Hier is de logica van mijn handelen heel eenvoudig: hoe actiever de vis, hoe sneller de bedrading moet zijn. Actieve vissen reageren op een snel bewegend voorwerp. Bovendien is dynamiek erg belangrijk bij het vangen van actieve vis. Hoe meer worpen, hoe groter de kans op het vangen van vis, hoe meer we het wateroppervlak bestrijken. Maar wat moeten we doen als de "stekel" zijn activiteit verliest, in de horizon zinkt en zich op de bodem begint te voeden?

In dit geval is er maar één juiste oplossing. Het is noodzakelijk om een aas te gebruiken dat het meest passieve spel heeft. En als we vroeger vis vingen in de bovenste waterlagen, dan moeten we nu al onze aandacht richten op de lagere horizon. Bedrading moet worden uitgevoerd in de langzaamste en stervende variant. Bij het vangen van actieve vissen kun je het je nog steeds veroorloven om scherpe rukken uit te voeren en de hendel van de reel snel op te winden. Maar nu zal deze manier van aas voeren gewoon geen resultaat opleveren: forel zal niet reageren op het object dat met bliksemsnelheid voor de neus langs komt. Daarom verliezen wobblers krenki, minnow en ander kunstaas met een actief spel altijd van microspoelen en rubber.

In ijskoud water reageert forel het vaakst op rubber. Op dit moment is er op de vismarkt een heleboel van allerlei varianten van gespecialiseerde forelrubbers: nimfen, wormen en andere imitaties. Ik geef bijvoorbeeld de voorkeur aan wormen, omdat ze een passief spel hebben, wat zo noodzakelijk is voor het vangen van trage vissen. Om tenminste een beetje gezond te kunnen werpen, gebruik ik alleen wolfraamkoppen. De belangrijkste gewichten zijn 0,2-0,4 gram. Als we het hebben over vissen in de nabije zone, dan 0,2 gram, en als het plan is om een ver punt te vangen, of de wind moet breken, dan gebruik ik een zwaardere kop. En ook hier is er een eigen specificiteit. De controle over het aas wordt uitgevoerd door het bengelen van de vislijn en de punt van de hengel. Als de vislijn uitrekt of langzaam opzij gaat, is dat een teken dat de forel op het aas begint te kauwen. Het is niet nodig om haast te maken. Alle forelrubber is voorzien van lokstof, daarom houdt zo'n aasvis veel langer in de bek, wat de kans op een goede inhaking vergroot.

Meestal gebruik ik rubber met een lengte van 6-7 centimeter. Het animeren van dit aas gaat als volgt: gooi, laat de worm op de bodem vallen en begin dan langzaam het handvat van de spoel te draaien, terwijl je korte rukjes maakt met de punt van de hengel, na twee of drie rukjes geef je een pauze van 3-4 seconden. Het is op de pauze en gebeuren alle knabbels.

Kleur speelt ook een belangrijke rol. Natuurlijk hebben heldere tinten zoals zuur, oranje en rood prioriteit.

Tactiek

De tactiek van het vissen op forel in de winter is het vinden van een veelbelovende plek en constante bewegingen. Als je op één plek staat, is het natuurlijk onwaarschijnlijk dat je een geliefde knabbel krijgt, als het niet zo'n fundamenteel punt is als een beluchter, waar constant een behoorlijke concentratie forel is. Forel is het soort vis dat waanzinnig houdt van stromend water en allerlei soorten turbulentie. Zo'n plek op payniks zijn plekken waar het water de vijver ingaat, of beluchters. Hier is altijd een stroompje dat maar in de verte lijkt op de echte habitat van de "bronst", maar het is genoeg om de aandacht van forel te trekken.

Beluchters en gebieden met waterstroming moeten als eerste worden bevist. In de regel hoef je bij knabbelen niet lang te wachten als je alles goed hebt gedaan. En er moet worden opgemerkt dat op zo'n plek niet alleen op de bodem vis kan zitten, maar ook in de laag, dus niemand heeft het zoeken naar de juiste horizon geannuleerd.

Een andere minder effectieve, maar ook veelbelovende plek, zijn vijverbochten en onderwaterafwijkingen. Als de vijver natuurlijk is, kun je proberen forel te zoeken op het reliëf in de gaten, als de vijver kunstmatig is, besteed dan meer tijd in de hoeken.

Maak op elke nieuwe stek zoveel mogelijk worpen. Dynamiek in de zoektocht naar vis is erg belangrijk.

Conclusie

Aan het einde van het artikel wil ik, in plaats van af te sluiten, een paar tips geven die de beginner zullen helpen bij het vissen op aria forel in de winter: