Bovenwaterforel: het beste kunstaas en de beste draden

Ondanks mijn speciale voorliefde voor het gebruik van verschillende soorten zinkend aas bij het vangen van stinkdieren, zijn de aanbeten hierop vaak inferieur aan die bij het vissen met topwaters. Dit komt doordat alle contacten recht voor je ogen plaatsvinden en dat is een onbeschrijflijk genot, vooral als je je realiseert dat je alles goed hebt gedaan en dat het helemaal jouw verdienste is. Daarom heb ik in dit artikel besloten om aandacht te besteden aan oppervlakte aas en mijn ontwikkelingen met betrekking tot het gebruik ervan tijdens de jacht op de riviercorsair.

Deze keer zal ik je niet lang ophouden, dus laten we beginnen....

Plaatsen vangen

Het feit dat de kater het meest actief is tijdens de ochtend- of avondschemering, is hopelijk bij iedereen bekend, net als het feit dat hij in die tijd het vaakst naar buiten gaat om te foerageren in ondiep water. Dat kan de monding zijn van een riviertje dat uitmondt in een grote rivier, de gebruikelijke rol of niet minder gebruikelijke zandverstuiving, gewassen door voorjaarsoverstromingen. Vergeet ook de uiteinden van kleine eilandjes niet, die direct aan de hoofdstroom liggen en deze in twee delen splitsen. In het algemeen zijn we geïnteresseerd in alle plaatsen waar ondiep water grenst aan gebieden met snelle stroming.

Maar het belangrijkste punt is de aanwezigheid van pootvis op dit punt, dat het hoofddoel is van de jacht op de goot. Heel vaak ga ik zelfs van tevoren naar de geplande punten en observeer gewoon hoe laat de sheresper naar buiten komt om te eten, zijn route, de meest frequente aanvalspunten of dat hij hier überhaupt komt. Deze gegevens zijn meer dan eens nuttig voor ons, want soms is er helemaal geen oppervlaktegevecht en is de kater desondanks heel actief aan het voeren en laat hij zich gewoon niet aan de oppervlakte zien. Overigens is dit gedrag goed te beschouwen in de doldrums, wanneer de aanwezigheid van sherespera hier en daar divergerende cirkels op het wateroppervlak geven.

Lokaas

Poppers

Dit aas kan tijdens het bedraden luide geluiden maken met een karakteristieke "stoot", die doet denken aan een roofdier dat aan de oppervlakte jaagt. Dit alles gaat gepaard met een zee van spetters en trekt perfect zowel snoek als baars aan. Maar in ieder geval bij ons op de Dnjepr- of Sozh-rivier geeft de baars de voorkeur aan een snellere versie van bedrading, waarbij de popper geen tijd heeft om te "murmelen", maar alleen een waaier van opspattend water produceert.

Ondanks de verscheidenheid aan modellen op onze markt, zijn er in feite maar een paar basistypes van dit aas. Ze verschillen alleen door de vorm van het lichaam of de locatie van het aas in het water tijdens de pauze. Qua vorm zijn het ofwel vrij dikke pluggen kegelvormig met een grote inkeping aan het oppervlak, of juist heel mager - met een kleine "patch". De eerste zijn erg stabiel ten opzichte van de golfslag, geven meer spetters, wanneer ze bijna rechtdoor gaan en nemen tijdens de pauze in de regel een positie in het water in met een helling van ongeveer 45 graden. De tweede zal nuttig zijn voor ons op ondiepere plaatsen, want als ze duiken zinken ze praktisch niet en "gaan" ze een beetje breder met een kleine hoeveelheid spatten.

Ik heb hierboven al geschreven dat de kater de voorkeur geeft aan een snellere versie van bedrading dan standaard roofvissen. Maar tegelijkertijd, hoe vreemd het ook mag klinken, houdt hij ook van pauzes, vooral als er gevist wordt in de aanwezigheid van een golf. 5-6 seconden "mkhatovskie" weerstaan zoals bij het vangen van snoek is natuurlijk niet de moeite waard, maar 1-3 seconden uittrekken voor een pauze is heel goed mogelijk en zelfs noodzakelijk. Gedurende deze tijd heeft de popper de tijd om een paar keer op de golf te zwaaien, wat lijkt op een verdoofde en gedesoriënteerde pootvis. Tja en de kater, net als elk ander roofdier, kan zo'n makkelijke prooi niet missen en valt meteen aan. Soms werd er zelfs gevist, waarbij het aantal knabbels tijdens de pauze veel groter was dan tijdens de actieve fase van de bedrading.

De grootte van de popper kies ik, net als elk ander aas, op basis van de specifieke omstandigheden op de visplek. In de regel begin ik met groter aas en als er interesse voor is, maar geen aanbeten - dan ga ik richting verkleining.

Over de kleuren maak ik me niet echt druk, zoals ze zeggen, neem wat is, maar ik geef toch de voorkeur aan "naturals" en bij voorkeur een contrasterende vlek op de achterkant voor het gemak van visuele controle.

Favorieten:

Wandelaars (walker).

En dit type aas is nog populairder onder de "zhereshatniki" dan poppers, en in kleine maten is het over het algemeen de enige optie die de grillige "zomer" zherekh kan prikkelen. De vorm van het lichaam in de bulk lijkt op een licht gebogen sigaar en in de regel hebben ze allemaal iets soortgelijks. Ook een zeer karakteristiek kenmerk van dit type aas is de locatie van de bevestigingslus - het is niet direct op de as van de wobbler, maar met een lichte helling naar beneden. Tijdens het draaien lijkt het op een vis die aan het wateroppervlak verschrikt wegrent voor het roofdier, erg goed bij het vissen in de ondiepste gebieden of in de openingen tussen het gras. Aan deze bewegingen, die doen denken aan een slang of het uitlaten van de hond aan de lijn (Engels - walking the dog), dankt hij zijn naam.

Waulker bedrading bij het vangen van precies sherespera verschilt ook een beetje van de "snoek" - in plaats van brede glijbewegingen hebben we een variant nodig die lijkt op "baars wank", maar in een iets sneller tempo en met een zeer kleine amplitude. In tegenstelling tot poppers geef ik er de voorkeur aan om helemaal geen pauzes in te lassen, en zelfs omgekeerd - als ik zie dat de baars interesse toont, versnel ik de bedrading. Als een vis het aas mist, moet je in geen geval stoppen, want in de meeste gevallen volgt er nog minstens één aanval voordat de hengst zijn interesse volledig verliest en zich omdraait.

Er is nog een andere zeer typische fout - veel beginners richten zich alleen op de golfslag en maken meteen een hook-up. Als gevolg daarvan blijkt dat ze zelf de corsair niet normaal laten slikken en de wolfskaster gewoon uit zijn open bek rukken. Natuurlijk is de realisatie op oppervlakte aas en zo "lam", en hier verminderen we ook onze eigen kansen op een succesvolle vangst.

Favorieten:

Er is ook een iets minder vaak voorkomend subtype van dit aas - gliders. Dit is waarschijnlijk al een iets andere klasse aas, maar ondanks het negatieve drijfvermogen in de geleiding presteren ze dezelfde "slang", aanzienlijk verder vliegen en zeer stabiel, zelfs op een sterke golf. Bovendien, als je een kleine pauze maakt, kun je ze doorbrengen en onder het oppervlak.

De bekendste vertegenwoordigers van dit type kunstaas zijn de Jackson Debu Nyoro 85 en de Megabass Coayu Slide Sinker.

"De koningin beviel in de nacht..." ©

Naast het klassieke oppervlakteaas zijn er ook een heleboel verschillende "hybriden" die de gemeenschappelijke kenmerken van zowel poppers als wolfers combineren. Het enige kunstaas in mijn arsenaal dat zulke kenmerken heeft is de Lucky Craft Gunfish. Ik kan niet zeggen dat ik er vaak aan terugdenk, maar er zijn momenten geweest waarop de uitkomst van het vissen werd beslist door een wolker "slang" met een kleine hoeveelheid spetters, wat uit mijn arsenaal alleen hij kan.

Of, bijvoorbeeld, Skagit Design Hide Sweeper - het is over het algemeen vrij exotisch in ons gebied zinkende aas, die ik nog steeds niet kan toewijzen in een bepaalde klasse. Het voert echter een voorbeeldige "visgraat" uit als wolfsbedrading, duikt soms onder water en vangt tegelijkertijd perfect noppen.

Hier kun je ook gerust drijvende stokken of propbeit bij gebruiken, die heel en heel gebruikt worden bij het vangen van noppen aan de oppervlakte, maar door de lage prevalentie van alleen maar om ze te krijgen, moet je heel hard je best doen.

Conclusie.

Naast al het bovenstaande merk ik op dat, zelfs in een klein formaat, elk oppervlakteaas in de regel uitstekende vliegeigenschappen heeft. Daardoor kunnen we het risico dat we deze sluwe en voorzichtige vis bang maken tot een minimum beperken als we dichterbij komen. Een andere interessante eigenschap die alle soorten oppervlakteaas met elkaar verbindt, is dat bij het vangen van vlagzalm de aanwezigheid van ten minste een klein briesje verplicht is - bij volledige rust in ons gebied werken ze praktisch niet. Ik kan alleen maar raden waar dit door komt, maar de kater geeft in zulke omstandigheden de voorkeur aan aas dat onder het oppervlak of in de waterkolom zit. Misschien is het bij jou heel anders, maar zo gedraagt hij zich hier.

Over het algemeen moet je maar één keer de "sleutel" pakken en de beet van de hengst aan de oppervlakte "voelen", want je zult absoluut niets anders meer willen. Want de spectaculariteit van deze actie is met weinig anders te vergelijken, en het is deze factor die je voortdurend naar de rivier zal "jagen" voor een nieuwe portie adrenaline.

Auteur: Bob Nudd is een ervaren visser met meer dan 20 jaar ervaring en winnaar van vele wedstrijden.