Tweede kans: hoe je wobblers die niet aanslaan verbetert

Het is onwaarschijnlijk dat ten minste één spinningist niet geconfronteerd is met het feit dat het aas geen resultaten oplevert, hoe koppig het ook is en niet op allerlei manieren probeert te "vangen". En het maakt niet uit wat de prijs en kwaliteit is, het aas vangt niet en dat is het! Zeker gebeurd?

De redenen kunnen verschillend zijn, van de vaardigheden van de visser tot banaal geluk.

Meestal leidt dit ertoe dat je een onzorgvuldig aas in een uithoek stopt of helemaal weggooit.

Maar het heeft niet altijd zin om zulke extreme maatregelen te nemen, zeker niet als het om wobblers gaat. Velen van hen zouden een tweede kans moeten krijgen en het resultaat zou wel eens verrassend kunnen zijn!

Het gebeurt dat de tijd verstrijkt, omstandigheden zich voordoen en onze mening over de wobbler vanzelf verandert. Maar hiervoor moet je vaker moeite doen en een beetje verbeelding gebruiken.

Er zijn verschillende manieren om wobblers te verbeteren die ons niet vangen. Laten we de twee belangrijkste eens bekijken:

Het drijfvermogen veranderen

Als je je een beetje in de theorie verdiept, kunnen wobblers op basis van deze eigenschap worden onderverdeeld in drijvend, zinkend en neutraal drijfvermogen.

Elk van hen heeft zijn eigen kwaliteiten en is nuttig in geschikte omstandigheden. In theorie ... Soms gebeurt het dat de genoemde eigenschappen niet overeenkomen met de echte, geschikte omstandigheden veranderen, evenals de stemming van het roofdier en we moeten soms geïmproviseerde middelen gebruiken om het resultaat te bereiken.

Het meest levendige voorbeeld is het laden van een wobbler op een waterlichaam. Zo kwam ik een keer op het grote water in de verkeerde periode - heet, juli, en het doel van de vangst - snoek. Het water op het meer was ongelooflijk helder, de activiteit van de vissen nihil.

Als aas alleen jerkbaits. Punten gelokaliseerd, en parkeren voor anker verminderde alle pogingen om te vangen tot niets, dus we moesten vlot op een zeilanker en vangen het moment. Soms werd het punt gepasseerd voor 2-3 worpen ... en, zo bleek, de snoek stond op de bodem en vroeg om een voer "onder de neus".

De situatie werd gered door het aas te overladen. Langzaam zinkende jerk werd extra geladen met een "cheburashka" van 20 gram zodat de val naar de bodem zo snel mogelijk was. Uiteindelijk hielp het om de visreis te redden!

Deze methode is ook van toepassing op wobblers, vaker grote, met actief eigen spel. Anders kan zo'n belasting hun spel breken.

Deze methode is goed als we een lokmiddel nodig hebben in de rol van "bijl", waarvan je geen soep kunt koken, maar even op de bodem kunt vallen - voor een goede ziel!

Het is niet zo vaak nodig, maar soms helpt het ons echt goed. Van de minpunten - de impact op het spel van het aas, een grote kans op haken.

Een ander geval. Snel vallen is niet nodig, maar in de waterkolom hangen - integendeel. Natuurlijk zul je zeggen dat je wiebelaars-suspenders (neutraal drijfvermogen) mee kunt nemen en dan heb je deels gelijk. Maar de drijvende hebben vaak een veel actiever spel en resttrillingen (rollen), waarvoor ze geliefd zijn bij veel soorten roofdieren. Bovendien hebben sommige modellen wobblers niet het juiste drijfvermogen en geven ze bij het "tunen" veel roofdieren een voorsprong!

Tegelijkertijd verliezen de eerste wobblers (die aanvankelijk zweefden) bij het laden hun actieve eigenschappen niet en worden ze levendiger dan hun oorspronkelijke collega's uit de fabriek.

Gecontroleerd op wobblers Deps Balisong 130F, Nories Laydown Minnow 110HF, TsuOki Chance 130F en andere.

De tweede zijn over het algemeen uniek in hun kwaliteiten bij gebrek aan analogen.

Heldere vertegenwoordigers van de tweede categorie zijn de wobblers Tsuribito Jerkbait 80 en 105, Tsuribito Minnow 130, O.S.P. Bent Minnow, Itumo Samba 100F en td.

Een eerste methode voor een dergelijke belading is het gebruik van kant-en-klare "Suspendots" (bijvoorbeeld Kosadaka Suspendots), dat zijn dunne loden plaatjes van verschillende vormen, aan één kant ingesmeerd met lijm. Ze kunnen gemakkelijk worden losgehaakt en in de gewenste hoeveelheid op de wobbler worden gelijmd.

De keerzijde is dat ze soms afbladderen, maar het is handig om het drijfvermogen van wobblers ter plekke aan te passen.

De tweede manier is om stukjes lood af te knippen en ze te lijmen met behulp van superlijm of epoxy "fellow". Je kunt ze van alles maken, bijvoorbeeld platgeslagen oude gebroken jigkoppen en andere gewichten. Elke visser heeft vast wel zo'n reservevoorraad van vroeger.

En dan is het een kwestie van techniek. Snijd zorgvuldig en kies een plaats om te lijmen. Uit vele experimenten is gebleken dat de beste plaats voor lood de bodem is, net achter het voorste teentje van de wobbler. De meesten hebben hun zwaartepunt precies daar en een kleine plaat kan het aas niet alleen het drijfvermogen laten veranderen, maar ook een onvergetelijk spel geven.

Je kunt ook draad of hetzelfde lood gebruiken en ze op de voorste tee van de wobbler wikkelen of meerdere tegelijk, maar de uiterlijke esthetiek gaat verloren, bovendien zal voor sommige aassoorten een dergelijke belasting niet genoeg zijn vanwege het kleine effect op het drijfvermogen. Soms is zo'n "schmatat" wikkeling nodig dat het makkelijker is om een plaat vanaf de bodem te lijmen.

Kleuren

De houding ten opzichte van de kleur van de wobbler is bij iedereen anders en soms zijn er op de forums meningsverschillen, en of de kleur een rol speelt?

Het antwoord hierop zal iedereen voor zichzelf geven. Zeker vangt de visser en het geloof in het aas zorgt vaak voor 80 procent van het eindresultaat, maar het komt nog steeds voor dat de wobbler in een bepaalde kleuring niet vangt.

Dat is mij persoonlijk meer dan eens overkomen. En soms kwam het tot het absurde, als de verhouding van vangsten op vergelijkbare kleuren van één wobbler ongeveer 1 op 20 was.

En het gebeurde dat zulke verliezers in de verste uithoek werden verkocht of afgestoft ...

Maar toen kwam de gedachte: waarom niet de gehate kleur veranderen?

Er zijn eenvoudigere en ingewikkeldere manieren. De eerste is om een marker te gebruiken en over de fabrieksverf je eigen patroon te tekenen of iets gedeeltelijk te schilderen. Hiervoor zijn gewone permanente markers of speciale markers voor het beschilderen van aas, bijvoorbeeld Spike It, geschikt. Ze hebben zelfs een extra smaakje om vis aan te trekken.

De methode is eenvoudig en betrouwbaar, in het geval van wissen kun je altijd opnieuw cirkelen op de plaats waar je hebt gevist.

De tweede is veel arbeidsintensiever, maar de fantasievlucht is veel breder. Dit is schilderen met behulp van verschillende waterbestendige verven.

Hiervoor heb je bussen autolak of acrylverf nodig en universele vernis, die op elk geverfd oppervlak wordt aangebracht.

Waarom autolakken? Ja, omdat ze bestand zijn tegen alle invloeden van buitenaf, inclusief bescherming tegen water.

Het verfproces ziet er als volgt uit: eerst verwijder je de haken van de wobbler, dan plak je de lussen en het blad vast met tape, evenals de ogen van de wobbler. Als de hele wobbler dezelfde kleur krijgt, worden alleen de ogen op het lichaam geplakt. Als alleen de afzonderlijke delen worden geverfd, dan de rest ook.

Als je de plug in meerdere kleuren tegelijk wilt schilderen, breng dan eerst lichtere en volumineuzere patronen aan en vervolgens 2 dunne lagen verf, die elk gemiddeld 1,5 tot 2 uur drogen. Na het aanbrengen van de tweede laag duurt het drogen ongeveer een dag.

Daarna wordt de wobbler bedekt met universele vernis in dezelfde paar lagen, die drogen in ongeveer dezelfde verhoudingen als de verf.

Voor het kleuren is erg handig zelfgemaakte machine van twee metalen "krokodillen" uit de lader, bevestigd op lange zelftappende schroeven van 150-200 mm lang, gestoken in twee metalen hoeken met meerdere gaten.

De hoeken worden op hun beurt met zelftappende houtschroeven vastgezet op een stukje plank. Afhankelijk van de lengte van de wobbler kun je de afstand tussen de "wasknijpers" aanpassen door de zelftappende schroeven in of uit te draaien of door de hoeken te verplaatsen en ze te bevestigen met zelftappende schroeven.

Waarom heb je zo'n machine nodig? Het antwoord is eenvoudig - schilderen wordt veel handiger, met behulp van dit eenvoudige mechanisme kun je de wobbler gemakkelijk omdraaien en de kleinste details schilderen.

Als je een gladder oppervlak wilt, kun je de geverfde gebieden bewerken met fijn schuurpapier (#800, 1000) voordat je de lak aanbrengt, zodat eventuele bloopers van het schilderen worden verwijderd.

Ja, niemand annuleerde ontvetten voor het verven en na het bewerken met "schuurpapier". Alcohol is het beste medicijn, in de zin van ontvetter!

Als resultaat krijg je een licht bijgewerkt aas, dat niet alleen met nieuwe kleuren kan spelen, maar ook een tweede leven kan vinden en ons kan plezieren met een heleboel knabbels!

Ik hoop dat deze eenvoudige tips nuttig waren en je zullen helpen om je niet-werkende kunstaas opnieuw te bekijken.