Łowienie białego drapieżnika na Oce

Rodzaje ryb drapieżnych i metody połowu

Pod pojęciem białego drapieżnika Oka należy rozumieć trzy główne gatunki - krąpia, klenia i oczywiście jazia. Wiele osób celowo łowi jazie na naturalną przynętę na spławik lub feeder. Golavl jest rzadkim gościem na takim sprzęcie, a jherekh jest jeszcze rzadszy. Spinning pozwala pochwalić się złowieniem każdego z tych gatunków. Wystarczy poznać zachowania i zwyczaje ryb, miejsca, czas połowu i najbardziej łowne przynęty.

Siedliska i zwyczaje

Główne miejsca możliwych połowów nie są tajemnicą:

• Zherekh lubi rozległe piaszczyste brzegi z dużą ilością narybku i czasami poluje na bagnach;
• Kleń lubi stać pod zwisającymi krzakami, czekając, aż jakiś owad wpadnie do wody;
• yazi woli mieszkać w błotnistych basenach lub przybrzeżnych dziurach.

Są to najpopularniejsze kryteria podczas poszukiwania białego drapieżnika na większości zbiorników wodnych w naszym dużym kraju i nie bez powodu. Zaczynając od tego, prawie wszędzie można znaleźć białego drapieżnika, ale wielkość ryb i ich liczba mogą być bardzo ograniczone. Do udanego połowu konieczne jest zrozumienie specyfiki każdego konkretnego akwenu. Możliwe, że takie "lokalne" zwyczaje ryb będą dalekie od najpopularniejszych i pozwolą wielokrotnie zwiększyć ilość i jakość połowu. Tak właśnie dzieje się na rzece Oka.

Jeśli na rzece Oka szukać gerich na piaszczystych mierzejach lub kleni pod zwisającymi krzakami nad wodą, to się uda, a rozmiar może być całkiem przyzwoity, ale na takie łowienie trzeba będzie poświęcić dużo czasu, być może nawet nie jeden dzień, aby zdobyć kilka skubnięć.

"Urok" białego drapieżnika na Oce polega na tym, że i krąpia, i klenia, i jazia można z powodzeniem złowić w jednym miejscu, i to niezależnie od pory dnia. Golavl zazwyczaj nie charakteryzuje się nocną aktywnością, na innych rzekach w ogóle nie łowiłem płoci w nocy. Ale na Oce jest to jak najbardziej realne, a ten właśnie "zapał" można nazwać jednym słowem - rolka. Nie mam na myśli piaszczystych mierzei, ale kamieniste, najlepiej gliniasto-kamieniste rolki, z potężnym głównym nurtem. Dużym plusem jest obecność oderwanego strumienia, który przecina się z głównym przyspieszonym strumieniem. W tym miejscu na pewno stanie drapieżnik. W najciekawszych miejscach na głównym nurcie idzie jak po grudzie niewielka zwałka, o której akurat krzyżują się nurty, główny i odbijający, miejsce jest stuprocentowe.

Inną opcją, nie tą zwałkową, są lokalne wydłużone kamieniste spływy o niewielkiej głębokości, dosłownie w granicach jednego metra i ze zwiększoną różnicą wysokości dna nad poziomem morza, w wyniku czego taki odcinek strumienia nabiera przyzwoitej prędkości. Właśnie w takim strumieniu polują drapieżniki. Należy jednak uważać, w takim miejscu można już spotkać łowcę punktowego - szczupaka.

Przynęty

Z pewnymi wyjątkami podczas polowania na białe drapieżniki przynęty pokrywają się. Główną przynętą są woblery o różnych kolorach, kształtach i głębokościach. Dużym bonusem będzie obecność woblera o dalekim rzucie i dobrych właściwościach aerodynamicznych. Zdarzało się, że przy wietrznej pogodzie, a na Oce w wielu miejscach doskonale wieje, nawet w najciekawszych miejscach pozostawałem bez brania, dopóki nie założyłem przynęty, która potrafiła rzucić o rząd wielkości dalej niż poprzednia i jak się okazało, to właśnie tam ryby i stały. Nie polecam też stosowania woblerów, których słabym punktem jest zakładka, bo przy łowieniu na potoku łowienie zamieni się w ból głowy, gdy 2 rzuty z 3 skończą się odwinięciem plecionki z zaczepów. W takim przypadku można oczywiście założyć smycz z cienkiego sznurka, ale jak pokazuje praktyka, nawet pięciocentymetrowa smycz odstrasza ryby, zmniejszając liczbę skubnięć. Nie bez powodu wszystkie te ryby są znane ze zwiększonej ostrożności.

Ponieważ połów odbywa się na niewielkich głębokościach, wymagane są woblery o głębokości SR lub SSR. Konkretne pogłębienie jest wybierane na miejscu, zdarza się, że dziś ryba żeruje blisko powierzchni, a jutro wobler z pogłębieniem SSR w pełni ignoruje, ponieważ ryba jest bliżej dna. W takim przypadku przynęta, która schodzi na głębokość 0,5-0,7 metra - to, czego potrzebujesz.

Pięć lat z rzędu próbowałem różnych wariantów woblerów, ale cały czas w czołówce były ZipBaits Rigge 35F i Jackall Chubby, rzadko w czołówce wybijał się Yo-Zuri L-Minnow 44, gdy ryba stała przy rzucie. W zeszłym roku wypróbowałem nowego krenka Golden Mean Hellion SSR 40F, po czym dołożyłem tego woblera w różnych kolorach i na różnych głębokościach. Po takiej znajomości inne woblery zaczęły bardzo rzadko opuszczać pudełko.

Oczywiście nie sposób nie wspomnieć o łapaniu ćwieków na pilkery, ale w takich warunkach nie jest to zbyt popularne, gdy ćwieki w ogóle nie chcą się zbliżać. Co w zasadzie jest dla niego typowe, ale zwykle na rolkach często zachowuje się mniej ostrożnie i potrafi ugryźć w odległości 10-20 metrów. Na przykład w 2018 roku pilkery wyprzedziły crankbaity tylko kilka razy. Łopatki używam Renegade Iron Minnow w różnych gramaturach i kolorach, kolory dobieram według własnego gustu, ale zawsze mam pod ręką inne.

Sprzęt wędkarski dla drapieżnika Oka

Wymagana jest wędka średniej długości, ponieważ czasami trzeba łowić w niezbyt dogodnych miejscach. Umiarkowanie mocna, ale lekka, bo waga przynęt rzadko przekracza 5-6 gr, sporadycznie pilkery do 12 gr, ale bardzo rzadko. Używam żyłki Fast, ponieważ te same przynęty mogą wymagać innej, a nie lubię używać zwykłej na potoku. Sztywność blanku lepiej wybrać średnią, miękki kij będzie się zwijał, zbyt sztywny wręcz przeciwnie, czasem przebije przynętę lub wyrzuci wobler na powierzchnię pod dobry prąd. W tej chwili moim wyborem jest Hearty Rise 732LL do 14g.

Plecionkę stosuję minimalną możliwą - 0,6 PE, ponieważ brania są często bardzo mocne, szczególnie w przeciwnym kierunku na prądzie, że wydaje się, że czas pożegnać się z wędką. Dlatego też linki niskiej jakości nie będą odpowiednie, postawiłem na plecionkę o naprawdę dobrej wytrzymałości - Varivas Super Trout Advance Max Power. Od początku zeszłego sezonu testuję z tym zestawem kołowrotek Stinger Aggregate SF 2010, jak na razie bez zarzutów.

Odlewanie i okablowanie

Rzucanie jest dość proste i monotonne, należy rzucać pod prąd, w poprzek nurtu na dryfie, tak aby przynęta spływała w dół nurtu, zbliżając się do wędkarza, mijając najciekawsze miejsca wypukłości i przecinając strumienie. Na rolkach jest to odczytywane wizualnie. Często odgrywa rolę zmieniającą prędkość prowadzenia. Potrafi wziąć na super wolno, z zamrożeniem przynęty w miejscu, a po godzinie już zdarzają się brania, jeśli tylko przytrzymać przynętę szybko, na granicy wyrzucenia woblera na powierzchnię.

Niektóre pontony kładą się na nurcie na 50-100m i powoli zaczynają zwijać się pod prąd. Próbowałem, ale takie łowienie jest nudne, monotonne i przynosi znacznie mniejsze efekty niż klasyczne łowienie zabrosów.

Ogólnie

Na Oce można oczywiście znaleźć białe drapieżniki w tradycyjny sposób, ale woblery i rolki przyniosą więcej przyzwoitych połowów. Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się nie skubnąć w takich przypadkach, nawet w najbardziej suchych czasach.