Wędki castingowe i ich cechy

Czym jest casting? Casting w Rosji

Wszyscy wędkarze znają taki sprzęt wędkarski jak spinning. Mam na myśli klasyczny spinning z bezwładnościowym kołowrotkiem i, jak to się również nazywa ze względu na podobną zasadę działania, maszynką do mięsa. O klasycznym spinningu napisano tysiące artykułów i nakręcono tysiące filmów. Wszystkie za i przeciw przeżute przez wędkarskich ekspertów do najdrobniejszych szczegółów.

Większość wędkarzy złowiła lub próbowała złowić ryby w ten sposób.
Ale spinning to nie tylko klasyka. Istnieje taki rodzaj sprzętu spinningowego - casting. Casting nadal można nazwać stosunkowo nowym i niezbyt popularnym sprzętem w Rosji, pomimo wielu zalet. Głównym powodem jest pewna trudność w opanowaniu. Nawet doświadczeni spinningiści, którzy przez wiele lat łowili z kołowrotkiem nieinercyjnym, czasami doświadczają trudności na początkowym etapie opanowania.

Casting zyskał powszechną popularność w naszym kraju około 2011-2013 roku, wtedy wiele osób nabyło wędki spustowe i kołowrotki multiplikatorowe. Ktoś do konkretnych zadań, ktoś po prostu spróbował czegoś nowego, ale w ciągu kilku lat popularność tego sprzętu niezasłużenie poszła na marne. Trudno powiedzieć, co stało się głównym powodem. Trudność w opanowaniu, korzystanie z tanich kołowrotków, które po prostu nie mogą rzucać lub coś innego. Ale nie bez powodu w tej samej Japonii i Ameryce ten rodzaj sprzętu jest bardziej popularny niż klasyczny spinning. Teraz systematycznie wracamy do używania sprzętu castingowego, już przemyślanego i dokładnego.

Cechy sprzętu castingowego

Casting tackle, podobnie jak konwencjonalny spinning, przeznaczony jest do połowu ryb drapieżnych na sztuczne przynęty. Składa się on również z wędki z pierścieniami, do której również przymocowana jest cewka, na nią również nawinięta jest żyłka lub plecionka, do żyłki przymocowane są te same przynęty i na tym chyba podobieństwa się kończą.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli narysować szczegółowe analogie z klasycznym spinningiem, różnice są widoczne w początkowym wyborze sprzętu i znaczeniu elementów. Kiedy w klasycznym spinningu główną rolę odgrywa wędka, która jest kluczowym elementem wpływającym na zasięg rzutu, a kołowrotek, jeśli uogólnić, urządzenie do przechowywania żyłki i nierzadkie przypadki, gdy z powodzeniem używasz dobrej drogiej wędki wartej dziesiątki tysięcy rubli i kołowrotka klasy budżetowej, to w castingu wszystko jest odwrotnie. Tutaj głównym elementem jest kołowrotek, jeśli obliczyć stopień ważności w liczbach kołowrotka i wędki, to w stosunku procentowym wynosi około 70/30 lub nawet 80/20. Używając dobrej cewki wartej ponad 10 tysięcy rubli i budżetowego kija, nawet za 1000-1500 rubli, złapiesz całkiem wygodnie, czego nie można powiedzieć o sytuacji odwrotnej, jeśli kupisz dobry kij roboczy za 10-15 tysięcy i chińską cewkę za 3000, to najprawdopodobniej chęć złapania w ten sposób odpadnie bez prawdziwego startu.

Główne elementy sprzętu castingowego

Rod

Wędka castingowa jest podobna do klasycznej wędki spinningowej, ale jeśli przyjrzysz się uważnie, od razu zauważysz "dodatkowy" element na uchwycie - spust (lub jak to się po prostu nazywa - spust), który pomaga zamocować wędkę w dłoni podczas łowienia. Uchwyt występuje w taki sposób, że w dłoni wędkarza znajduje się nie tylko lub nawet nie tyle wędka, co kołowrotek.

Różnią się również wielkością i rozmieszczeniem pierścieni na blanku. Na wędce castingowej zainstalowano pierścienie o mniejszej średnicy i w większej liczbie niż na klasycznej wędce spinningowej, wynika to ze specyfiki rzucania kołowrotkiem multiplikatorowym.

Szpula multiplikatora

Jak już wspomniano, kołowrotek jest kluczowym ogniwem sprzętu castingowego. Dobiera się go do konkretnych zadań, a nawet do rodzaju przynęt.

Sam multiplikator różni się od klasycznego kołowrotka tym, że jest bezwładnościowy i ma poprzeczny układ szpulki. W związku z tym osobom, którym fraza "kołowrotek Newskiego" nie jest obca, znacznie łatwiej jest opanować pierwsze rzuty. Oczywiście nowoczesne multiplikatory są nieporównywalnie bardziej zaawansowane technologicznie w stosunku do radzieckich kołowrotków bezwładnościowych, ale mimo to mają prostsze urządzenie niż bezwładnościowe, z wieloma innymi niuansami.

Kołowrotki castingowe występują w dwóch głównych typach: beczkach i mydelniczkach.
Beczki to potężne kołowrotki do łowienia ciężkimi przynętami jerkowymi. Używane są również do łowienia sumów oraz do trollingu, często wyposażone w licznik żyłki. Kołowrotki te są dość obszerne, przez co nawet małe beczki nie leżą tak wygodnie w dłoni.

Mydelniczki to najpopularniejsze kołowrotki używane do łowienia metodą backcastingu. Są używane od ultralekkich do ciężkich.

Istnieją kołowrotki kombinowane, w których w korpusie mydelniczki zainstalowano dużą szpulę i mocny mechanizm. Takie kołowrotki oczywiście nie mogą się równać z lufami, ale spokojnie pracują na ciężarach do 80-100 gr.

Odległość rzutu w niewielkim stopniu zależy od wędziska lub grubości plecionki (żyłki) użytej w sprzęcie, kardynalnie na ten parametr wpływa to, jak prawidłowo dobrany jest kołowrotek do określonej wagi przynęty, jakiego rodzaju hamulce są obecne w kołowrotku i jak prawidłowo kołowrotek jest wyregulowany.

Jednym z głównych elementów jest szpula, a raczej jej waga. Nie będę zagłębiał się w obliczenia matematyczne i opowiadał o wektorach sił, skoro w ogólnym rozrachunku parametr ten jest pośrednio związany z mocą kołowrotka.

Doświadczony castinigist tylko na podstawie wagi szpuli może określić zakres testowy przynęt, czyli określić minimalną wagę przynęty, którą kołowrotek może rzucić na akceptowalną odległość i w przybliżeniu określić maksymalną wagę, ale dokładnie określić "górny test" może tylko zrozumieć, jaki mechanizm jest używany i jaki materiał jest wykonany z jego elementów.

Ważną kwestią wpływającą na wybór kołowrotka jest również rodzaj hamulców. Istnieje kilka podstawowych typów układów hamulcowych.

Hamulec osiowy jest obecny we wszystkich kołowrotkach i reguluje swobodny obrót szpuli. Prawidłowa regulacja jest szczególnie ważna dla początkujących, aby uniknąć "borodów" lub "overrunów" w procesie rzucania. Ma to wpływ na odległość rzutu.

Odśrodkowy system hamowania jest najbardziej odpowiedni do rzucania przynętami o dużej objętości, pływającymi, które mają niską prędkość lotu, ponieważ pracują one lepiej przy niskich prędkościach i dzięki temu niektóre woblery mogą odlecieć na odległość porównywalną do rzucania przynętami jigowymi. Największą popularnością cieszą się wśród producentów takich jak Shimano i Abu Garcia.

Magnetyczny system hamowania - ze względu na specyfikę konstrukcji najlepiej sprawdza się przy dużych prędkościach, dlatego jest najlepszym wyborem do łowienia jigami lub pilkerami, czyli przynętami o dużej prędkości początkowej. Najpopularniejszy wśród kołowrotków Daiwa.

Oczywiście z każdym z tych systemów można użyć dowolnego rodzaju przynęty, ale z jigiem i centerbackiem, i woblerami, i magnesem, rzut wcale nie będzie zadowalający. Niektórzy producenci próbowali łączyć te systemy w jednym kołowrotku, co skutkowało takim samym rzutem woblerów i jigów, ale był on zauważalnie mniejszy niż przy odpowiednio dobranym osobnym systemie.

Pleciony sznurek i linka używane w castingu

Zastosowanie linek i żyłek wędkarskich w castingu ma również swoje osobliwości. Przede wszystkim jest to grubość. Podczas korzystania z kołowrotka multiplikatorowego nie ma sensu gonić za małymi średnicami w celu zwiększenia czułości i zwiększenia zasięgu rzutu. Różnica będzie tak minimalna, że nie warto zwracać na nią uwagi. Ponadto zbyt cienka żyłka będzie się wrzynała w niżej położone zwoje na szpuli, co jest obarczone powstawaniem brody, przekroczeniami i w efekcie zepsutym łowieniem, a może nawet strzelaniem do przynęty.

Co w związku z tym nawinąć na szpulę? Plecionka, żyłka mono czy flurocarbon? W rzucaniu nie ma różnicy między tymi typami, a w niektórych przypadkach przynęta z fluro i monka poleci dalej. Do jigowania lepiej jest użyć żyłki, ze względu na jej minimalną rozciągliwość, a tym samym zwiększoną czułość. Do woblerów i jerkbaitów często bardziej nadaje się flure, ponieważ mając większą rozciągliwość pozwala lepiej ożywić przynętę. Nawiasem mówiąc, w Japonii i Ameryce podczas łowienia basów na sztuczne przynęty używa się flurocarbonu, a są to kraje, w których wędkarstwo spinningowe jest bardziej zaawansowane.

Casting lub spinning

Każdy sam decyduje jakiego sprzętu używa. Ja jednak uważam casting za bardziej doskonały i funkcjonalny w porównaniu z klasycznym sprzętem.

Casting ma świetną ergonomię. Podczas łowienia używam obu sprzętów, naprzemiennie, po czym biorąc do ręki klasyczny spinning, po zarzuceniu wędki odczuwam pewien dyskomfort, jeśli przesadzić, jest to podobne uczucie, gdy wsiadasz do Zhiguli z dobrego zagranicznego samochodu.